Węgorz, a tak właściwie węgorz europejski to niezwykła ryba, która wyglądem zewnętrznym przypomina dobrze rozpoznawalnego gada. Występuje we wszystkich morzach Europy, a także w jeziorach i rzekach Europy środkowej oraz zachodniej. Zamieszkuje również środkową, oraz południowo-wschodnią część Oceanu Atlantyckiego.
Cechą charakterystyczną tej ryby poza wężowatym kształtem ciała są zrośnięte płetwy: grzbietowa, ogonowa oraz odbytowa. Nie występuje tutaj natomiast płetwa brzuszna. Grzbiet dorosłych osobników ma odcień szaro-brązowy, szaro- zielony, a nawet czarny. Natomiast boki i brzuch przyjmują żółty odcień, bądź szaro-białą barwę. Łuski są głęboko osadzone, a całe ciało węgorza pokrywa gruba warstwa śluzu. Samica często jest dwukrotnie większa od samca. Długość jej ciała może dochodzić nawet do 2 metrów, choć zazwyczaj jest to 100cm. Może ważyć nawet ponad 8 kilogramów. Samce tego gatunku osiągają długość do 50 cm i wagę oscylującą w okolicy 30 dekagramów. Rodzime okazy rzadko osiągają jednak zazwyczaj są dużo mniejsze. Drapieżnik posiada mocno uzębiony otwór gębowy.
Spis treści w artykule
Czym żywi się węgorz i jak zimuje? Padlinożerca?
Na menu węgorza składają się przede wszystkim żyjące przy dnie bezkręgowce. Polują głównie nocą. Co ciekawe, w trakcie wędrówki na tarło, węgorz potrafi przemieszczać się także po wilgotnym lądzie na krótkich odcinkach. Węgorz jest padlinożercą.
Ryba najchętniej wybiera muliste dna jezior i rzek. W okresie zimowym zakopuje się głęboko w na dnie zbiornika wodnego. Preferuje ciepłe wody stojące, bądź wolno płynące, bogate w roślinność. Niektóre osobniki można jednak zaobserwować przy kamienistym dnie rzek o szybkim nurcie.
Tarło i rozmnażanie węgorza
Dojrzałe osobniki w okresie tarła przemierzają ponad 6 tysięcy kilometrów, aby dotrzeć do będącego częścią Oceanu Atlantyckiego, Morza Sargasowego. W okresie składania ikry ich oczy znacznie się zwiększają. Po zakończeniu tarła giną. Narybek dzięki prądowi morskiemu- Golfsztormowi są niejako transportowane przez Atlantyk, skąd docierają następnie do Europy. W danych czasach sądzono, że trwa to nawet 3 lata. Jednak obecne badania ichtiologów dowodzą, że na wędrówkę ryby te potrzebują mniej więcej 9 miesięcy. Najwcześniej młode osobniki można zaobserwować w rejonie Można Północnego, już na przełomie lutego i marca. W naszego kraju docierają znacznie później. Większą część podróży węgorze odbywają, płynąć rzekami pod prąd. Co istotne, ryby te są długowieczne. Mogą przeżyć nawet 20 lat, przy czym rekordzista, który osiedlił się w jednej z praskich sadzawek, w Czechach, przeżył ponad 60 lat.
Węgorz – okres ochronny
Węgorz europejski należy do gatunków zagrożonych wyginięciem. W związku z tym ściśle określono zarówno ilość sztuk, jakie można dziennie odławiać, jak również wymiary poszczególnych osobników.
W przypadku wód słodkich i morskich minimalna wielkość ryby nie może być niższa niż 40 cm. W przypadku wód PZW wielkość ta jest szacowana na 50 cm. Okres ochronny rozpoczyna się 15 czerwca i trwa do 15 lipca.
Toksyczna krew węgorza
Należy pamiętać, że krew tej ryby zawiera bardzo niebezpieczną dla naszego zdrowia toksynę- ichtiotoksynę. Może one wpłynąć bardzo negatywnie na pracę płuc oraz serca. Na szczęście jest neutralizowana w temperaturze 58 °C.
Węgorz – rekord Polski
Według informacji zawartych na https://wiadomosciwedkarskie.com.pl/artykul/oficjalne-rekordy-polski/653092 rekordowy węgorz został złowiony w 1994 roku. Węgorz miał 144cm długości i 6,43kg wagi!
Największe rekordowe węgorze na YouTube
Węgorz na spinning
Zobacz na filmie jak złowiono węgorza na lekki spinning:
https://www.youtube.com/watch?v=0ShTsmmGEAQ
